"დაიწერა, რომ არ დასრულდეს" -- თებერბალი. ივრის ჭალები -- მე დავიბადე შემოდგომაზე -- ქართლის გზებზე -- *** შემოდგომაა, ბებოჩემი -- *** ჩემი ბავშვები -- *** ჩემო დედი -- *** უცხო -- *** ნეტავ ერთხელ ჩემს ღამეში -- *** მშვიდად, მშვიდად იარე -- ფშაური მზის ნაბიჯები -- *** ყინვის, თოვლ-ქარის თეთრმა მწევრებმა -- *** ჭრელი ხბო, როგორც პატარა ნიში -- *** მეჩვენა, თითქოს ხრიოკ ზეგანზე -- ოცი წლის შემდეგ -- *** წარსულის ტაბლას, უხვად გავსილს -- გაზრდილა თიანეთი -- *** უთხარი, დედი, ამ მინდვრებსა და ამ მთა გორებს -- *** ერთიც კახპა და ერთიც პოეტი -- პირველად რომ დაიბანს და დაივარცხნის -- *** რა გიხარია დეკემბრის ვარდო -- *** გაბედე, დედა, ჩვენი დაბადება -- როცა მარტო ხარ, სულ მარტო ხარ -- შენ მაინც რაღას დახვალ ბერ-კუტო -- ***როგორ მოვაცვენო თავი ამ ხალხს -- *** დედა ყველას გვაკლია, დედა! -- *** ჩემი გიორგი მარტოობის ხავსმა დაფარა -- *** ნისლს დაუძირავს მამკოდა -- *** მარადშერიგებულებივით გაყუჩებულან -- *** მათ გაიხურეს კარი, წავიდნენ -- *** ბესარიონ ხარანაული -- *** ათასგან ვიყავ -- *** შენ ოღონდ იყავ... დანარჩენი ცხოვრებას ანდე -- *** იცი, რას ვიზამ? -- *** სულ რომ ასფალტით გადაგოზონ -- ეს გაზაფხული -- ორი ორიენტირი -- სირცხვილის შემდეგ -- წლევანდელი გაზაფხული -- გახაფხული კარი -- შაშვი.