წინასიტყვაობა -- გავიზარდე ლებილში -- ბავშვობა. თვალის ერთი გადავლება. დაბადება -- კურდღლები. ძაღლი ლორდი -- კომშის ხე -- თამაში -- სათვისტომოში -- "შევარდენი" -- მარადიული ოჯახი. ჩვენი ოჯახი -- მამაჩემი -- დემოკრატიის მნიშვნელობა -- ხმის უფლება -- ნოე ჯორდანია–ჰუმანისტი -- მე და რელიგია -- დევნილი პრეზიდენტი -- კაკო -- დედაჩემის მრავალსახეობა -- მოსამსახურეები -- საჯარო პანსიონები -- ექიმი მანუხინი -- ტანსაცმელი -- მუსიკა. ნიკოლა -- ბალეტი "შოთა რუსთაველი" -- შეხვედრები -- დედა -- მამა -- წინაპრები -- რეჯები -- ბებია და ბაბუა მამის მხრიდან -- მამის განათლება -- დედის განათლება -- სიყვარული და პოლიტიკა -- ლევილის სასახლე -- პატარა მატარებელი -- სოფელი -- მადამ ბრუ -- სასახლე -- პოლკოვნიკი -- სასახლეში -- ბავშვები -- ხეებზე ცოცვა -- სასახლის ბინადარნი -- ფერმა -- ერაძეები -- საბრალო დათა! -- მატერია და სულის საარსებო მინიმუმი -- ნოეს გარდაცვალება -- ატიას სული -- ქართველები -- შოთა -- მნახველები -- მთავრობის პატივცემული წევრები -- ვლასა -- თინა -- ჩემი თავგადასავლები -- მე კანადელი ვარ -- სახლიდან გაქცევა -- "შატალო" -- ვანვის სახლი -- ჩემი კატები -- ნებაყოფლობითი უარი -- ასე დავრჩი უსამშობლოდ -- ბოლოს და ბოლოს ვეღირსე... -- 1990 წელი. ნიუ–იორკი – თბილისი -- და აი, თბილისიც! -- ნაწყვეტები ჩემი მოგზაურობის -- ჩანაწერებიდან -- ლევილი მარადჟამს -- ლევილი -- სასახლე -- ეპოქა გვამცნობს -- ჩვენი დროშა.