ორი ცა და ყველაზე ტკბილი დარდი--უშენოდ--სადა ხარ--მე დავისაჯე--შენ ამაყი უშიშარი--შენს გულში დასამღერი--დაე, გული მყუდრო როგორც ეკლესია--ნუ მეტყვი--და მაღვიძებდეს--გადამატარე ტყეები, კბოდე--ვერასდიდებით--წახვედი--არ გაგაგონებ ოხვრას და ჩივილს--ორი ხე--მე ისე მოგენდე--ასე ყოფილა--მონატრება--მე ორი ცა მაქვს ქვეყნად--მე თვით არ ვიცი--შენი თვალები ცისფერი--ქარი ნისლს ართავს დიდრონ მინდორზე--ეს იყო მაშინ--პატარა ღელედ მოწანწკარებდა--ორნი--მინდა, ყველას დავემალო--ოდნავ მაინც რომ ვიყო თვალადი--დღემდე--ჩემი სიზმრები, ლოდინი, ეჭვი--სადამდეც მიმიწვდეს ორთავ თვალი--შენმა სიყვარულმა დამბადა--ერთი თბილი სიტყვა--ქმარი--წვიმა კიდია ეკლებს კურცხლებად--ფრთხილად--ცაზე მზე ღიღინებს იმისთანა--პაემანზე--შენ ისე შორს დარჩი--გულდაწყვეტა--დაეპატრონო არა ხარ ღირსი--ნეტავ, ეს მაიც ვიცოდე--მე მაშინ შენგან ჩუმად წავედი--მეგონა--იები შენი თვალებით შემომცქერიან--გულში ჩიტი მეჯდა--შენი სახლისკენ--რა იქნებოდა ლაჟვარდი--რადგან სახლში მყავს--ვისაც სიყვარული შეუძლია--ყველაფერს ნიშნავს--ჩემი მიწის სადღეგრძელო--ქეთევანი--რითი შემიძლია ვიამაყო--ერთი სიცოცხე მეცოტაოს--ძილში კახეთი მესიზმრა--ასეთია რადგან ნება ღვთის--მემღერებოდეს ოღონდ--მას შემდეგ-- ვაი თუ--ისევ იფრენენ--მდინარე--მზესუმზირები--ბებიას ნამზითვი გრამაფონი--ტირილი ზოგჯერ განცხრომითაც--ბუ--ვის ეცოდება უგულოდ-- ნისლს ბედად დაჰყვა ობლობა--კაკაბეთო, კიკეთო--მეთქმევინება და ვამბობ--ისევ ამოდის მზის დიდი ბირთვი--ქართლის ბაღში სამეუფოდ--არ გაპატიებს--სამარყანდში თემურ ლენგის გახსენებამთებო--ტურისტები.