წინასიტყვაობა--მარინე--შესავალი--დედის სურათი--დიოსკურია--ნუ მიმზერთ--მე ვცეკვავ ტანგოს--ჩემი ზმანება--სანამ ჯერდროა--მთის სიომ--ნამგალა მთვარემ--ვარდმა დამათრო--ჩემი ნაძვები--როს ჩაიწვება--მაგნოლია--ეკალში ვარდი--რაც რომ ქარვისფერ--მე ამ სამყაროს--როცა ვიბადებით--ღრუბელსა ვკითხე--ჩიტი ჩიორა--ჩემი ტაძარი--მე არ ვწერ ლექსებს--ბედს ვჩივით--ციცქნა გოგონა--თვალში გამკრთალი სევდა--მოვიდა ჩემი გალაკტიონი--სევდის ფურცლებში გახვეულ--არ ვიცი--წუთისოფელი--რაამამული--მიკვირს--ღმერთსა ენება--კიდევ ერთხელ--დედინაცვალი--მადლობელი ვარ--ჩემს მეგობრებს--დიდი მაესტრო--ო, რა ლურჯი ცაა--ჩემი ქალაქი--ნაცნობი ხმები--როს გამიტაცა--თენდებაო--მარტოობის სევდა--ადამის ვაშლი--გალაკტიონი--დღესაც წვიმს--ანგელოზთა ხმა--როგორ დავწერო--ღამის ზმანება--ოქროს გალია--როცა--მეზობელო--თითქოს--უხმოდ--თბილისში ისევ--კეთილ სიტყვათა--ზღაპარი--ორქიდეები--ფუძის ანგელოზი--თოვს--მეზმანა--როს ჩამოკრავენ--საქართველო საქართველობდეს--ორი ცხოვრება--მავანს როცა სურს--გაცვეთილი--ჩვენო მინდია--ფინჯანი ყავა--ნინო ქალი--გარდაგვხდა ჩვენ გარდასახდელი--დათო ტოტო--ჩემი ლურჯა ცხენები--ნათიაო--ჩემი იმედი--ორი ათასი--წვიმა--მეზმანა--მე ჩემი სევდის --როცა მუზები--მე ისევ მოვალ--შემოდგომაზე--ნუ განმიახლებთ--მთვარია ღამეს შატილში--ღირდა კი ნეტავ--ეკლიან გზაზე--სიმახინჯე და მშვენიერება--შეყოვნდებიან ვარსკვლავნი--ქართველთ არ უყვართ--სარკეში--სიფრიფანა სარაფნებმა--ზოგჯერ--მასხარა--პოდიუმზე--პეპელა--ზღაპარ იყო--ნეტავ ვინ ვარ--კლეოპატრა--ციცქნა ბალახი--ჩემმა ოცნებამ--პირველი ცოდვა--უხმოდ დავცქერი--როცა--შეიძლებოდეს ნეტა--რანი ვართ--შენ კითხულობდი--ოდითგან--ქართული სული--სამოთხის ხიბლი--თეთრი ფიფქები--თუნდ ერთი წუთით--ლურჯი აპრილი--სატრფიალო.