ქართველთა სასაფლაო ლევილში: ოლღა ერაძე (1883 - 1963), ა. ერაძე (1921 - 1930), გიორგი ერაძე (1882 – 1971) - სოციალ-დემოკრატი. საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის შრომისა და მომარაგების მინისტრი, ეროვნული საბჭოსა და დამფუძნებელი კრების წევრი. დაწყებითი განათლება მიიღო თბილისში სამოქალაქო სასწავლებელში , შემდგომში სწავლობდა დურგლის პროფესიას თბილისის სახელოსნო სასწავლებელში. იყო სოციალ-დემოკრატიული ორგანიზაციების წევრი ბათუმსა და თბილისში. 1907 წელს ტფილისის კომიტეტის მანდატით იმყოფებოდა რსდმ პარტიის (ლონდონის) ყრილობაზე. 1910-იან წლებში მუშაობდა თბილისის ტრამვაიში, იყო ადგილობრივი პროფკავშირული გაერთიანების მეთაური. 1917-ს თებერვლის რევოლუციის შემდეგ შედიოდა ტფილისის მუშათა და ჯარისკაცთა საბჭოს შემადგენლობაში. 1917-ის ნოემბერში საქართველოს ეროვნული ყრილობის მიერ სოციალ-დემოკრატიული პარტიის სიით არჩეული იქნა საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრად. 1918 წლის 26 მაისს ხელი მოაწერა დამოუკიდებლობის აქტს. პარტიის ცენტრალური კომიტეტის დავალებით პროპაგანდისტულ საქმიანობას ეწეოდა საქართველოს რეგიონებში. 1919 წლის თებერვალში არჩეული იქნა საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრად. 1918-1919 წლებში შრომის მინისტრის ამხანაგის (მოადგილის) პოსტს იკავებდა, 1919 წლის ბოლოს დაინიშნა შრომისა და მომარაგების მინისტრად. დამფუძნებელი კრების მიერ მინიჭებული მანდატით 1921 წლის მარტში გიორგი ერაძე მთავრობის სხვა წევრებთან ერთად ემიგრაციაში წავიდა. ცხოვრობდა საფრანგეთში, იყო სოციალ-დემოკრატიული პარტიის საზღვარგარეთული ბიუროს, დემოკრატიული რესპუბლიკის ყოფილი მთავრობის არქივის შემნახველი კომისიის და ლევილის ქართული მამულის მართველი საზოგადოების წევრი. 1949-1970 წლებში იყო ლევილის ქართული მამულის საზოგადოების მართველი. აქტიური წვლილი შეიტანა ლევილის მამულის განვითარებაში და მთავრობის არქივის შენახვის საქმეში. გარდაიცვალა პარიზში, დაკრძალულია ლევილის ქართულ სასაფლაოზე.